“Modern Times” büyük usta Charlie Chaplin’in “The Tramp” (Şarlo olarak bildiğimiz) karakterini son kez sinema perdesinde gösterdiği ve son sessiz filmi olmasının dışında bir çok eleştirmene, sosyoloğa ve sinemasevere göre de Büyük Ekonomik Buhran sırasında o dönemde yaşayan herkesin en derinden hissettiği işsizlik ve ekonomik endişeleri olan sıradan bir adamın, sanayi devrimi ile birlikte makineleşmesi ve buna bağlı yaşadığı şaşkınlık, endişe ve yeni dünyaya adapte olabilme zorluklarını, Charlie Chaplin’in her filminde gördüğümüz cesur hicivleriyle anlatan eşsiz bir başyapıt.
Endüstri 4.0 ve yapay zekâ teknolojileri ile fabrikaların dönüştüğü bu günlerde, acaba Charlie Chaplin 1900’lü yılların başında değil de bugünün dünyasında yaşasaydı “Modern Times” filmini hangi film kareleri ile hayal ederdi?
Herhalde çalıştığı fabrikada üretilen otonom araçların şehir hayatını nasıl etkilediğini kendi üslubuyla komik ve günlük hayatın karmaşasına da dokunduğu sahnelerle çekmek isterdi. Üretim hattında artık robot işçilerin arttığını görüp geleceğin iş gücü ile ilgili korkulara kapılabilirdi, ya da sosyal medya üzerinden sanal gerçeklikle mülakatlara katılır ve sosyal medya ile gerçek hayatın arasındaki uçurumu hiciv sanatıyla birleştirirdi veya belki de günümüzdeki hızlı tüketim kültürünü Chaplin’in eski fabrikalarda yaşadığı zorluklara da değinerek insanların sürekli yeni ürünler peşinde koşmasını eleştiren sahnelerle işleyebilirdi.
Ancak Chaplin düşündürürken güldürmenin dışında bazen ütopik fikirler de ortaya koyarak insanlara umut ışığı olma konusunda da büyük bir üstattı ve her ne kadar gerçeğin ve değişimin kaçınılmaz olduğu durumları duygusal bir insan profili ile sorgulasa da teknolojinin yok sayılamayacağı ve buna gelecek nesillerin en “mutlu ve huzurlu” şekilde adaptasyonu ile ilgili de yaratıcı fikirler ortaya koyardı diye düşünüyorum.
Mesela yapay zekâ destekli bir iş arkadaşıyla çalışarak monoton işlerin keyifli hale geldiği sahneler de bolca olabilirdi, robot ona zaman kazandırarak eğlenceli vakitler için zaman yaratırdı bazı sahnelerde. Ya da en ufak potansiyel hatayı yapay zekanın önden bildirmesi ve aksiyonları karşısında huzurlu bir mesai vaktini kahvesini yudumlarken resmederdi belki de.
Modüler ve esnek çalışma alanları hayal eder, açık ve ferah tasarımlı bu yeni iş yerlerinde yaratıcı çözümlerin geliştirildiği bir ortamı da resmedebilirdi hiç şüphesiz. Geleceği düşünürken oyunlaştırma ve eğlenceli çalışma alanlarının olduğunu ve yarışmacı fikirlerin aktivite olarak sahnelendiği, kendini ve arkadaşlarını eğlendirirken harika yıkıcı fikriler bulduğu bir sahne de olabilirdi.
Doğa ile uyumlu ve çevre dostu olurdu bu fabrikalar ve sürdürülebilirlik üzerine teknolojik yeni fikrileri tartışırken bulurdu kendini ve dinleme aralarında iş arkadaşları ile doğa yürüyüşü yapar ve muhtemelen takım elbise giyen çalışanların da bugüne nazaran daha az olduğu bir çalışma ortamı olurdu burası.
Modern Times’ın orijinalinde yeni gerçeklikle başa çıkamayan Şarlo kendini akıl hastanesinde bulmuştu ama bu yeni versiyonda belki de yapay zekâ destekli zihin sağlığı temaları olurdu ve insanların takım çalışmalarına odaklandığı ve geleceği inşa ederken birbirine yardımcı olan dayanışma kültürü olan bir toplumu da resmedebilirdi.
Öyle ki bazı sahneler ütopik gelebilirdi bizlere, eminim bizlerin ve yapay zekâ araçlarının tahmin ve fikir yürütemediği de birçok hiciv bazen de abartılı şekilde ortaya koyulurdu diye tahmin ediyorum. Bu noktada aslında hepimiz biliyoruz ki teknolojiye doğru zamanda gerekli yatırımları yapmadan herhangi bir kurumun ayakta kalması mümkün görünmüyor, hem de herkesten önce ve hemen ve de bundan maksimum ölçüde somut olarak faydalanarak.
Geleceği hızla inşa ederken sosyolojik olarak da bugünün ve yarının fabrikalarından çıkan mahsulleri tüketecek insanların da huzurlu ve mutlu çalışacağı ortamları sağlamak, çalışan memnuniyetini de teknolojinin merkezine oturtmak ve insan kaynakları politikalarının merkezine alarak dönüşmek bugünün ve geleceğin neslinin yeni, yaratıcı ve yıkıcı fikirler üretecekleri, kendileri ve sonraki nesiller için de daha güzel bir dünya yaratmaları için oldukça kıymetli. Bu sebeplerle de maliyetleri optimize etmek, rekabetçi olabilmek, doğru iş tahminlerinde bulunmak, verimli, tahmin edilebilir ve izlenebilir üretim yapmak gibi yapay zekâ temelli iş dönüşümlerinin yanında yapay zekanın çalışanların iş ve sosyal yaşam mutluluğu için de tasarlamak, yetkinlikleri, gelişim alanlarını ve rolleri teknolojiden faydalanarak geleceği planlamak da yeni zaruri gerçeklerimizden.
Bu yeni dünyanın kendi coğrafyamızda ve yakın bölgelerdeki en önemli ve etkili oyuncularından biri olarak, dijital dönüşümün gücünü müşterilerimizle buluşturuyor ve geleceğin fabrikalarını birlikte inşa ediyoruz. Müşterilerimizin iş süreçlerindeki dönüşümü ve özellikle üretim verimliliği başta olmak üzere çalışmalarımızın toplumsal faydaya dönüşen etkilerini gözlemlemek, bizim için büyük bir motivasyon kaynağı. Yenilikçi ve gelişim odaklı uygulamalarımızı sürekli geliştiriyor, heyecanımızı ve mutluluğumuzu her geçen gün daha da artırıyoruz. KoçDigital olarak, üretim ve iş operasyonlarınızı yeni bir seviyeye taşımak için buradayız. Gelin, birlikte geleceğin çalışma alanlarını inşa edelim ve bu değişimin bir parçası olalım. Son olarak, Modern Times’ın ünlü repliğiyle ustaya bir kez daha saygı duruşunda bulunmak isteriz: “Gülümse, umudunu kaybetme, başaracağız.”